Kategorie
Członkowie Spółki pytają...

Burmistrz Zdzisław Banaś „przeciw, a nawet za”

Burmistrz przez niemal cały okres sprawowania swojej funkcji twierdził, że nie przyjmie darowizn gruntowych od Spółki. Najpierw w roku 2011 zarzekał się, że nie pójdzie do notariusza przyjąć w darowiźnie działek pod Urzędem, Domem Kultury i przedszkolem (starym), gdyż nie jest w stanie podpisać aktu notarialnego darowizny w sytuacji, gdy Spółkę reprezentuje Janusz Nawrot. Niechęć do Nawrota była tak wielka, że wolał złożyć wnioski do sądu, aby „przemocą” uzyskać te nieruchomości, tracąc wiele tysięcy złotych z pieniędzy podatników (pisaliśmy o tym m.in. TUTAJ). Do chwili obecnej, pomimo zapowiedzianej “bardzo dobrej współpracy” z nowym zarządem Spółki, sprawy w sądzie nie zakończyły się. Sylwester Rzepecki w sierpniu 2021 r. zapowiadał, że finał tych spraw nastąpi przed końcem minionego roku. Żaden koniec nie nastąpił. W zamian panowie Rzepecki i Adamski sprzeniewierzyli się woli członków Spółki (uchwała o darowiźnie) i zaczęli popierać bezpodstawny wniosek burmistrza o zasiedzenie.

Burmistrz od momentu rozpoczęcia spraw sądowych przekonywał, że jedyny sposób przejęcia tych działek, to nabycie ich przez zasiedzenie stwierdzone przez sąd. Miał mu w tym pomóc nowy przewodniczący zarządu – Sylwester Rzepecki, który wszem i wobec ogłaszał, że Gmina od 40 lat jest administratorem tych terenów. Sylwester Rzepecki nie rozumiejąc co mówi, wyrządzał swoim gadaniem „niedźwiedzią przysługę” burmistrzowi. Po prostu nie miał pojęcia, że “administrator” terenu nigdy nie jest tak zwanym samoistnym posiadaczem gruntu (jeden z warunków zasiedzenia), a administrowanie wykonuje się w czyimś imieniu. Dodatkowo burmistrz ogłaszał buńczucznie, że Spółka nie ma prawa dysponowania gruntami stanowiącymi wspólnotę gruntową w Siewierzu.

Kategorie
500-lecie Wspólnoty Gruntowej w Siewierzu

Ruszyła dystrybucja książki

Z satysfakcją informujemy, że nasza książka, adresowana głównie do członków Spółki, w ciągu niespełna tygodnia “rozeszła się” w niemal 100 egzemplarzach. Jeden przekazany został do biblioteki miejskiej w Siewierzu, gdzie zapewne trafił do działu zbiorów regionalnych SEVERIANA.

Kategorie
Kategoria ogólna

Życzenia Wielkanocne 2022

Kategorie
500-lecie Wspólnoty Gruntowej w Siewierzu

“Z najnowszej historii Wspólnoty Gruntowej w Siewierzu” – nasza pierwsza publikacja książkowa

Z satysfakcją i radością informujemy, że niebawem ukaże się książka przygotowana przez  stowarzyszenie Miłośnicy Spółki Leśno-Gruntowej w Siewierzu, zatytułowana „Z najnowszej historii Wspólnoty Gruntowej w Siewierzu”. Jest to kolejna aktywność Stowarzyszenia w ramach obchodów 500-lecia Wspólnoty Gruntowej w Siewierzu. Zawartość książki stanowi 40 artykułów opublikowanych na stronie internetowej Stowarzyszenia w ciągu ostatnich miesięcy. W niemal każdym tekście nawiązujemy do wątków z najnowszej i nieco starszej historii Wspólnoty, w kontekście  aktualnego funkcjonowania Spółki dla Zagospodarowania Wspólnoty Leśno-Gruntowej w Siewierzu. Szereg artykułów zawiera informacje nigdzie dotychczas niepublikowane w formie drukowanej. Publikacja skierowana jest do członków Spółki, w szczególności do tych, którzy nie korzystają z internetu lub mają do niego utrudniony dostęp. Otrzymają ją także członkowie Stowarzyszenia oraz osoby interesujące się związkiem Wspólnoty Gruntowej w Siewierzu z rozwojem gospodarczym i społecznym naszego miasta. Egzemplarze przekazywane będą nieodpłatnie, za potwierdzeniem odbioru. Książka powstała jako projekt realizowany przez stowarzyszenie Miłośnicy Spółki Leśno-Gruntowej w Siewierzu w ramach konkursu „FIO śląskie lokalnie 2021-2022”. Zapraszamy do lektury.

Egzemplarz próbny książki
Kategorie
500-lecie Wspólnoty Gruntowej w Siewierzu

Przygotowania do 500-lecia Wspólnoty Gruntowej w Siewierzu

Ta okrągła rocznica przypada w przyszłym roku 2023, bowiem rok 1523 to data pierwszych znanych nadań książęcych, mocą których Jan Konarski, książę siewierski i biskup krakowski, przekazał mieszczanom siewierskim m.in. prawo pełnego dysponowania określonymi terenami Siewierza. Z przywołanego „Przywileju” wynika, że mieszczanie mieli już wcześniej prawo dysponowania niektórymi gruntami, lecz dokumenty potwierdzające te nadania nie zachowały się. W Przywileju napisano:

W imię Pańskie Amen. Na wieczną rzeczy pamiątkę. Wszystkim i każdemu z osobna niechaj będzie wiadomo, że my Jan Konarski z Bożej Łaski i Stolicy Apostolskiej biskup krakowski, pragnąc mieć staranie o korzyści mieszczan naszego Siewierza, gdy zagubiony został przywilej mówiący tak o ich stanie posiadania, jak i o przywilejach im przysługujących, a wydany mieszczanom przez poprzedników naszych, przeto my w obecności szanownych Burmistrza oraz członków Rady Miejskiej oraz na skutek usilnych próśb zarówno ich, jak i całej społeczności tegoż miasta Siewierza, spisujemy i ustanawiamy następujący nowy przywilej miejski.

W tej sytuacji przyjęto, że jest to pierwsza pewna data, w której mieszczanie siewierscy uzyskali prawa do wspólnych gruntów, dające początek późniejszej Wspólnocie Gruntowej w Siewierzu, obecnie najstarszej „instytucji” tego rodzaju w Polsce.

Kategorie
500-lecie Wspólnoty Gruntowej w Siewierzu

500-lecie Wspólnoty Gruntowej w Siewierzu

Jednym z głównych statutowych celów stowarzyszenia Miłośnicy Spółki Leśno-Gruntowej w Siewierzu jest „podejmowanie działań w celu godnego uczczenia 500-lecia Wspólnoty Gruntowej w Siewierzu”. Ta okrągła rocznica przypada w przyszłym roku 2023. Rok 1523 to data pierwszych znanych nadań książęcych, mocą których Jan Konarski, książę siewierski i biskup krakowski, oprócz szeregu uprawnień oraz obowiązków wobec władzy książęcej, przekazał mieszczanom siewierskim prawo pełnego dysponowania określonymi terenami Siewierza. Z przywołanego „Przywileju” wynika, że mieszczanie mieli już wcześniej prawo dysponowania niektórymi gruntami, lecz dokumenty potwierdzające te nadania nie zachowały się. Przyjęto zatem, że jest to pierwsza pewna data, w której mieszczanie siewierscy uzyskali prawa do wspólnych gruntów, dające początek późniejszej Wspólnocie Gruntowej w Siewierzu, obecnie najstarszej „instytucji” tego rodzaju w Polsce.